Je bent net bevallen of hebt net een keizersnee gehad. Voor het eerst krijg je je kindje te zien. Het is een bloot klein mensje. En om nou heel eerlijk te zijn: de meeste baby’s zien er na de bevalling niet echt uit als moeders mooiste. Hoe voelt het voor jou om je baby voor het eerst te zien? Vind je het een magisch moment? Of verbaas je je eerder over dat kleine schreeuwende ding dat bij je wordt gelegd?
Een magisch moment…
Voor ongeveer de helft van de vrouwen, is het een magisch moment om de baby voor het eerst te zien. Het is fantastisch om dat natte, warme lijfje tegen je aan te leggen. Het geschreeuw maakt in jou alleen een gevoel los van ontroering en je wilt het kindje meteen tegen iedereen beschermen. Wil iemand je de baby weer afnemen, dan wil je hem het liefst afsnauwen (en misschien doe je dat wel, dankzij die gierende hormonen!). Het is meteen jouw kindje, de klik is er en het is een absoluut magisch moment. Maakt niet uit hoe verfrommeld je kindje eruit ziet. En ook niet dat je nog gehecht moet worden.
…of niet?
Zoals gezegd heeft ongeveer de helft van de vrouwen zo’n magisch moment. Wat betekent dat de andere helft van de vrouwen dat niet heeft. Hier wordt helaas meestal maar weinig rekening mee gehouden. Maar het kan dus best voorkomen dat jij vol verbazing naar dat schreeuwende bundeltje kijkt en je afvraagt wat je daarmee moet. Dat je objectief ernaar kijkt en je afvraagt hoe iets dat uit jou is gekomen ooit zo lelijk zou kunnen zijn. En wanneer de kraamhulp of verpleegkundige zegt dat je het kindje maar meteen aan de borst moet liggen, is jouw enige gedachte “ook dat nog”. Dat kan best. Veel moeders voelen zich hier ontzettend schuldig over. Het wordt in onze samenleving niet zomaar geaccepteerd dat je als moeder niet meteen die gierende moedergevoelens hebt. Je probeert het dus maar te verbloemen en ondertussen kijk je vol verbijstering naar dat kleine hoopje mens, dat zo veeleisend wordt geboren.
De eerste paar dagen samen
Heb je dat eerste magische moment gevoeld, dan maakt dat de eerste paar dagen een stuk makkelijker. Zodra de baby huilt, heb je het gevoel dat je hem of haar moet oppakken en troosten. Je hebt de neiging overdreven bezorgd te zijn en je voelt je alsof je verliefd bent. De slapeloze nachten zijn makkelijk te verdragen met dat kleine schatje in je armen. Je zit nog steeds op de roze wolk, ook al voel je best hoe uitgeput je bent. Je moet wel wennen aan het nieuwe ritme, maar je voelt je positief en het komt best goed. Je voelt je al snel op je gemak met de baby in je armen. En zelfs wanneer je problemen hebt met borstvoeding geven of als je na een keizersnee nog totaal geen energie over hebt, hou je zielsveel van dat kleine wurmpje in de wieg.
Even wennen
Als je dat magische moment niet hebt gehad, zijn de eerste dagen vaak wat lastiger. Wanneer je in de wieg kijkt, zie je daar een klein mensje dat ontzettend veel van je vraagt. Elke paar uur geef je het kleintje te eten, het huilt tussendoor ook best veel en de rest van de tijd doet het niets anders dan slapen. Als je ernaar kijkt voel je misschien niet zo veel. Of je voelt zelfs irritatie als de baby alwéér begint te huilen. En daar schrik je zelf van: moeders horen dat toch niet te voelen? Voel je hier niet schuldig over! De helft van de moeders geeft aan dat het best even wennen was. De klik en het gevoel dat het echt jouw baby is, komen wat later. Hoe dit komt is nog niet duidelijk, maar we weten wel dat vrijwel alle moeders die bij de geboorte geen ‘klik’ hadden met de baby, aan het eind van de kraamweek al veel beter gewend zijn aan het idee. Liefde moet in dit geval groeien.
Lang niet iedere vrouw heeft meteen dat magische moment met de baby. Het is goed om dat al te weten voordat de baby wordt geboren. Het eerste moment, die eerste klik, wordt ook wel omschreven als verliefdheid. Chemisch gezien blijkt het inderdaad ook ongeveer hetzelfde te werken in de hersenen. Moeders die dit niet hebben, zullen langer moeten wennen aan de relatie met hun kindje. Echter, al na enkele weken is er volgens enquetes geen verschil meer tussen moeders die wel de klik hadden en moeders die dit niet hadden. De band tussen moeder en kind is even sterk. Hoewel het nog steeds een beetje taboe is om te zeggen dat je niet meteen zielsveel hield van je kind, is het gewoon de realiteit. Schaam je hier niet voor: de liefde groeit vanzelf!
